Bercuhi Berberyan

İyisiyle kötüsüyle, eğrisiyle doğrusuyla Yazı devirdik sayılır, Eylül’ü getirdik. Pek de kolay olmadı valla. Zor bir yazdı, zira eritici sıcaklar bir yandan, kötüsü çok iyisi az, eğrisi çok doğrusu azdı.

Sık sık düşünüyorum bu aralar, dünyayı günden güne bitirenler, neden hiç korkmuyorlar? Gezegen büsbütün elden gidince, istifledikleri paracıklarla başka bir gezegende yaşamayı mı garantilediler acaba?

Adalılar bilir, ezelden beri Adalar’da ciddi bir sağlık sorunu vardır. Bu sorun, tıpkı yangına müdahale meselesi gibi gün geçtikçe hallolacağına, gitgide çetrefilli bir hal alıyor.

Bu ayki yerimi aşağıda detaylıca göreceğiniz kampanyaya dikkatleri çekmek amacıyla kullanmaya karar verdim.

...Ağaçlara kıyıyorlar demiştim. Çünkü günümüz insanının anlayışına göre, ne yazık ki uygarlaşmanın yolu betonlaşmaktan geçiyor...

Mart ayında Dünya Kadınlar Günü kutlandı, biliyorsunuz. O yüzden es geçmeyelim dedim. Ey dünyanın tüm kadınları! Aslında pek anlamsız bulduğum; Dünya Kadınlar Günü’nüz kutlu olsun!

Dediler ki o geçirdiğimiz feci lodos fırtınası için; Hiç böylesini görmemiştik. Çok zarar gördü adalar, her yeri su bastı, kaldırım taşları yerlerinden çıkıp savruldu. Sosyal paylaşım sitelerinde, fırtına görüntülerinden geçilmiyordu. Ne görüntülerdi ama... 

Orta yaşa gelip de onca yıllık çalışmanın karşılığını alarak, rahat rahat yaşamak, gönlünce gezip tozmak, hobilerinin peşinden keyfince koşmak yerine, günlük geçimi için hâlâ çalışmak zorunda olan birçok insanın en çok özendiği şeylerden biri de ...

Heyecanla yolunu gözlerdik. Mahalle esnafından sayılırdı. Herkesi tanır, herkes tarafından sevilirdi. Genelde ‘amca’ olurdu... Postacı Amca. En önemli iletişim aracımız olan mektupları o götürür getirirdi. Yolu gözlenirdi. Hele ‘bayram seyran’ durumu varsa... Ya da aşk meşk işi... Nasıl da yüreğimizi hoplatırdı; sokak kapısının önünden salıverdiği “Poostaaa!!” diye bağıran sesi...

Nasıl da acımasızca telef ettiler Yırca’daki o canım zeytin ağaçlarını değil mi? Hem de nasıl ‘astığı astık, kestiği kestik’ bir zorbalıkla. Akşam saatlerinde, baskın yapar gibi iki otobüs dolusu özel güvenlik nezaretinde, o uzay canavarı gibi iş makineleriyle, bir giriştiler ki katliama, durdurabilene aşk olsun...